Dag drie, ons eigen appartement!

Hoi iedereen!

Ook ik mag (moet) wel eens een dagje blog schrijven, en vandaag is dus zo'n dag! Hoofdonderwerp van vandaag: ons nieuwe (semi-permanente) appartement!

Vandaag was ik vrij, en hebbben we eerst rustig ontbeten in het hotel, en onze spullen gepakt. Eén treinstationnetje naar het noorden toe zitten we nog steeds in Kusatsu, maar nu in de wijk Ritto. Vanaf dit station een kleine tien minuten lopen, en dan ben je bij ons appartement. Hier zullen wij de komende weken wonen, en in die weken zullen we onder andere het appartement waar we tot het einde van het project in zulen blijven wonen ook uitzoeken.

Ik ga niets over het appartement zelf vertellen, dat hebben we namelijk al samen gedaan in bijgevoegd filmpje! Een collega had de sleutel geregeld, en kwam bijna gelijkertijd met ons aan. Dit was dezelfde collega die wat spullen voor mij bewaard had tussen vorige en deze trip, dus we konden beginnen met drie dozen aan huisraad. Zijn vrouw en drie kinderen (1, 7 en 8 jaar oud) waren ook mee, dus het was een drukte van jewelste. Een half uurtje later werd het tweede bed bezorgd, en vertrok de vrouw van mijn collega weer met de kids, en werden wij meegenomen op een rondleiding door de department-store.

Op de begane grond een grote supermarkt, drogist en food-court (met helaas alleen een Mr. Donut en McDonalds). Op de eerste verdieping een hoop kleding en schoenen, en op de tweede verdieping een Daiso (waar bijna alles 100 yen (80 cent) is), en een deel met zware, houten, en vooral dure meubels. Hier hebben we wat extra kledinghangers en wat eten gekocht, waarna we weer naar 'huis' gegaan zijn.

Thuis eerst in alle rust (zonder de kinderen... binnen... buiten was het nog een vrolijk gegil en gejuich van de kinderopvang / kleuterschool) de koffers uitgepakt en alle huisraad een plekje gegeven. Toen was het drie uur, en besloten we naar Kyoto te gaan om daar nog wat dingen bij de electronicazaak te kopen.

Vlak naast het station in Kyoto zit de bic-camera. Een zaak met 7 verdiepingen aan electrische apparaten. Van rijstkokers tot video-games, en van massage-stoelen tot printpapier. En een drank-afdeling, want drank!

Daar zijn we van boven naar beneden doorheen gegaan. Eerst een koffie-zetter en waterkoker uitgezocht. Met hulp van het personeel wel te vertstaan, want van de 40 waterkokers die er staan, kunnen ze er daadwerkelijk een stuk of tien leveren. Erg handig, en je raadt het al, dat gold natuurlijk ook voor de koffie-apparaten.

Daarna een verdeel-stekkertje voor de Japanse stopcontacten, een Japans stroom-snoer voor mijn werklaptop en uiteindelijk een pre-paid sim-kaart voor Anna's telefoon, waardoor ze nu overal weer kan internetten. Vroeger was dit (volgens alle literatuur en het internet) erg moeilijk om te krijgen als je geen inwoner van Japan was, maar tegenwoordig koop je het bij de speciaalzaak net zo makkelijk als een waterkoker... nee, makkelijker zelfs!

Voor iedereen die nu denkt dat je Anna nu moet gaan bellen, dat gaat niet werken! Dit is een internet-only kaart. In Japan scheiden ze die zaken blijkbaar, en een simkaart waarmee je kunt bellen én internetten is bijna drie keer zo duur! Aangezien we dat toch zelden doen, hebben we het op deze internet-only kaart gehouden.

Met al onze nieuwe aanwinsten weer in de trein terug naar Kusatsu. Via de supermarkt (want er moest natuurlijk koffie en thee worden ingeslagen) de spulletjes thuis gezet en snel getest, en toen was het al weer zeven uur. Terug naar Kusatsu centrum (één stationnetje naar het zuiden) om een hapje te eten. Bij een klein maar erg gezellig italiaans restaurant hebben we op zijn Japans een heerlijke pasta met roomsaus en zalm, en een pizza met mozzerella en cherry-tomaatjes gegeten.

Toen nog even een rondleiding door het huis gegeven, en een stukje reisverslag getypt, en nu is het weer tijd om lekker in bed te kruipen. Nu nog bedenken welk bed...